Odznaka noszona tradycyjnie na nakrycie głowy przez harcerzy i instruktorów. Stylizowana w różny sposób jest używana w większości męskich organizacji skautowych na świecie. Organizacje żeńskie używają znaku liścia koniczyny. W Polsce lilijka obowiązywała zarówno w organizacji męskiej, jak i żeńskiej. Po raz pierwszy pojawiła się u nas na Krzyżu Harcerskim. Następnie używała jej jako odznaki podstawowej powstała w 1915 roku w Piotrkowie Polska Organizacja Skautowa.

            Lilijka harcerska wzorowana jest na igle magnetycznej kompasu – harcerz zawsze wybiera słuszną drogę. Baden – Powell w podręczniku ,,Skauting for boys’’pisał : ,,Odznaką skautową jest ostrze strzały, takiej jaka na mapach lub w kompasie wskazuje północ. Jest to odznaka wywiadowcy wojskowego, wskazuje bowiem drogę; więc i wywiadowcy pokoju wskazuje ona drogę w spełnianiu obowiązku i niesieniu pomocy drugim’’. Marian Miszczuk (,,Harcerskie symbole’’) pisze: ,,Strzałka(…) z czasem była rysowana coraz bardziej ozdobnie i zaczęła przybierać kształt zbliżony do lilii herbowej – symbolu władzy harcerskiej’’.

            W 1927 roku na ramionach lilijki umieszczono skrót haseł filaretów: ONC – Ojczyzna, Nauka, Cnota. Na zwieńczeniu – napis ZHP. Skrót ONC istniał na lilijce do 1965 roku. Wówczas decyzjami nowego regulaminu zmieniono zarówno kształt lilijki jak i usunięto z niej napisy. VII Zjazd ZHP (1981 r.) przywrócił tradycyjne oznaczenie i wygląd harcerskiej lilijki.